HOORDETAIL NR 1 2024 38 Wat vindt… De vraag naar hooroplossingen neemt toe, maar tegelijkertijd zien we een afname van het aantal audiciens en een toenemende druk op KNO-artsen en audiologische centra. Hierdoor staat het huidige stelsel van de hoorzorg onder druk. Terwijl nu juist een passende hooroplossing essentieel is om deel te blijven nemen op de arbeidsmarkt, je sociale contacten te onderhouden of geestelijk gezond en fit te blijven. Om aan de toekomstige vraag te blijven voldoen en de hoorzorg toegankelijk te houden, buigen veel partijen zich nu over invulling van de toekomstige hoorzorg. Een begrip dat op meerdere tafels de revue passeert is ‘passende zorg’. Door passende zorg te leveren, kunnen we de hoorzorg in de toekomst betaalbaar en toegankelijk houden. Dat zou er voor moeten zorgen dat iedereen de zorg kan blijven krijgen die nodig is. Maar wat verstaan we nu eigenlijk onder ‘passende zorg’? We vragen drie professionals om te reageren op de stelling: ‘Verzekerde zorg is passende zorg’. “VERZEKERDE ZORG IS PASSENDE ZORG” René van Schalkwijk Secretaris Hoormij/NVVS “Passende zorg is een nieuwe loot aan de stam: adequate zorg, zinnige zorg, juiste zorg en geschikte zorg gingen voor. Het Zorginstituut zegt over passende zorg: Zorg die werkt tegen een redelijke prijs, dichtbij wordt verleend, samen met de persoon tot stand komt en waarin (positieve) gezondheid centraal staat. En ook: passende zorg komt samen en gezamenlijk rondom de patiënt tot stand. Mooi! Dit gedachtengoed staat ook in het recente Verbetersignalement Hoorzorg: ‘Volwassenen met perceptieve slechthorendheid krijgen nu niet de zorg die zij nodig hebben om optimaal te functioneren in onze maatschappij. (..) Het doel is dat volwassenen met perceptieve slechthorendheid die redelijkerwijs zijn aangewezen op verzekerde hoorzorg, de zorg krijgen die past bij hun behoeften en mogelijkheden. Zij kunnen dan ook beter meedenken en beslissen over de zorg die ze krijgen, doordat zij beter toegang hebben tot duidelijke, onafhankelijke informatie over hoortoestellen en de vergoeding hiervan’. Bij dit mooie uitgangspunt wordt helaas niets gezegd over een afwegingskader en de belangentegenstellingen. Aangegeven wordt dat een grote transitie in de hoorzorg nodig is, maar daar ontbreekt het aan doorzettingsmacht. Zo praten we al sinds 2016 met verzekeraars en audiciens binnen de stichting hoorprotocol over het begrip “adequate” hoorhulpmiddelen. Nergens staat wie de knoop doorhakt als patiënt, zorgverzekeraar en behandelaar het niet eens zijn. In het citaat hierboven zou de patiënt de beslisser zijn. Iets in mij zegt dat dat nu juist niet de bedoeling is. Er is nog een lange weg te gaan bij de hoorzorgtransitie. De begrippenjungle en het ontbreken van duidelijkheid wie waarover gaat helpt daar niet bij. Maar als de woorden over de patiëntgerichtheid oprecht zijn, zal de zorg wel beter worden. En daar is iedereen bij gebaat. Immers: voor je het weet ben je zelf patiënt.”
RkJQdWJsaXNoZXIy MTAyNDU4