HOORDETAIL NR 4 2024 13 COLUMN Adriaan Wolter Adriaan Wolter, eigenaar van EnginEars, deelt als ervaren audicien zijn visie over belangrijke topics in de hoorbranche. ‘VERPLAATS HOORZORG NAAR DE AANVULLENDE VERZEKERING’ De wereld van nu is snel veranderd: smartphones, draadloze technologie en digitale vergaderingen zijn een vast onderdeel geworden van ons dagelijks leven. Thuiswerken en online onderwijs zijn tegenwoordig de norm. Toch is de HOORvragenlijst, een kernonderdeel van het protocol, hier amper op aangepast. Er zijn nauwelijks vragen die inspelen op moderne situaties zoals verstaanbaarheid in digitale vergaderingen of het gebruik van draadloze accessoires. Dit maakt dat het protocol niet goed aansluit bij de huidige behoeften van slechthorenden. Daarnaast beperkt het protocol de keuzevrijheid voor slechthorenden. Audiciens, die onder strikte eisen en vergoedingscategorieën werken, kunnen vaak niet inspelen op de specifieke wensen van hun cliënten. Daarbij komt dat audiciens door de vele administratieve verplichtingen minder tijd overhouden om zich te richten op persoonlijke gehoorzorg. In plaats van maatwerk bieden ze vaak gestandaardiseerde oplossingen die niet optimaal aansluiten bij individuele gehoorproblemen. Deze bureaucratie legt een zware druk op de kwaliteit van zorg en maakt het moeilijk om te focussen op de persoonlijke behoeften van de klant. Hoewel het Hoorprotocol beoogt om toegankelijkheid en uniformiteit te waarborgen, leidt het bovendien tot ongelijkheid. Zorgverzekeraars hanteren uiteenlopende vergoedingen, wat betekent dat slechthorenden met verschillende polissen vaak ongelijke toegang tot zorg hebben – zelfs binnen dezelfde basisverzekering. Deze rechtsongelijkheid zorgt voor frustratie en belemmert een eerlijke toegang tot gehoorzorg. Voor mensen met een lager inkomen blijft gehoorzorg bovendien lastig bereikbaar door de eigen bijdrage. Gemeentelijke regelingen die deze bijdrage vergoeden zijn vaak beperkt of wisselend per regio, waardoor slechthorenden met een krap budget moeilijker toegang krijgen tot de gehoorzorg die zij nodig hebben. Om gehoorzorg daadwerkelijk toegankelijk en effectief te maken, zou een verschuiving naar de aanvullende verzekering een betere keuze kunnen zijn. Dit biedt meer ruimte voor maatwerk en keuzevrijheid zonder de beperkingen van het huidige protocol. Het zou ook de administratieve druk op audiciens verminderen, zodat zij meer aandacht kunnen besteden aan persoonlijke zorg. Mensen met lage inkomens en specifieke medische indicaties moeten natuurlijk toegang blijven houden tot kwalitatieve gehoorzorg, maar een herziening waarbij het Hoorprotocol wordt losgelaten en gehoorzorg in de aanvullende verzekering komt, zou de moderne wensen en behoeften van slechthorenden veel beter dienen. Het Hoorprotocol 2.0, ooit ingevoerd om de verstrekking van hoortoestellen in Nederland te standaardiseren en toegankelijk te maken, blijkt steeds minder goed te passen bij de moderne wereld. Hoewel het protocol gehoorzorg betaalbaar moest maken, kampt het in de praktijk met grote tekortkomingen die de zorg juist minder effectief maken. BUREAUCRATIE LEGT EEN ZWARE DRUK OP DE KWALITEIT VAN DE ZORG
RkJQdWJsaXNoZXIy MTAyNDU4