MEAT&CO NR 1 2024 11 Berichten die met de ‘politiek correcte’ opinie rond veeteelt of dierlijke producten botsen worden typisch minder prominent opgepikt in de pers, zoals recent rapporten van de Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO) waarin wordt gesteld ‘dat vlees essentiële voedingsstoffen bevat die niet in dezelfde mate kunnen worden verkregen uit plantaardig voedsel’. Of dat ‘Nederland als innovatief en zeer efficiënt productieland een (deel van de) oplossing voor de voedseltekorten en hongerproblematiek in de wereld in handen heeft als het meer zou gaan exporteren’. “Daarentegen worden verhalen waarin zowel FAO als de ondertekenaars van de Declaration als ‘fout’ of ‘gekleurd’ worden weggezet maar al te graag gepubliceerd in bepaalde media. Zoals onlangs werd gedaan door middel van een groot opiniestuk in The Guardian. Dat noem ik karaktermoord. Zodra je je als professor uitspreekt voor meer balans en wijst op zowel het potentieel als de voordelen van duurzame veeteelt, dan volgt al snel een afrekening via een aantal activistische journalisten die gestuurd worden door NGO’s die een andere boodschap willen verkondigen, of gesteund worden vanuit bepaalde ideologische veg-tech hubs in Silicon Valley”, weet Leroy. “Vanuit diezelfde kringen wordt dan ook een select kransje wetenschappers naar voren geschoven ter ondersteuning van de gewenste verhaallijn en in naam van “de wetenschap”. Zo krijg je een assertieve en luidde boodschap en ontstaat de valse impressie van consensus, waarbij bijna iedereen voorstander zou zijn van plantbased diëten en de veestapel de grootste vervuiler zou zijn van het klimaat. Dat mantra wordt vervolgens herhaald door sommige politici en beleidsmensen die evenmin ter verantwoording worden geroepen.” Conflicterende opinies Leroy vervolgt: “Blijkbaar hebben bepaalde partijen moeite met hoe de wetenschappelijke methode hoort te werken. Het zorgvuldig afwegen en in harmonie brengen van conflicterende opinies zou moeten bijdragen bij aan een eerlijke beeldvorming van de vee- en vleessector. Maar men probeert dit te vermijden door het initiatief af te schilderen als lobbywerk van de veeteeltindustrie. Alsof JBS continu aan de deur zit te kloppen in Brussel en de anti-veeteeltlobby niet zou bestaan. Ik neem waar dat als er een belangrijke vergadering is over veeteelt of landbouw, er steevast meerdere lobbyisten van dierenwelzijnsorganisaties en andere NGO’s op de publieke tribune zitten om politici te beïnvloeden.” Als het gaat om klimaatbeleid, is de nuance verdwenen. Dat de Europese Commissie niks zag in een doorrekening van de gevolgen van de Green Deal voor de voedselzekerheid, de impact op het milieu en de economie, verbaast Leroy dan ook niets. “Dat is niet persé het gevolg van onwil of slechte bedoelingen, als wel een zekere arrogantie en overtuiging dat hun koers de enige juiste is”, zegt hij. Volgens de hoogleraar is sinds ongeveer een decennium een situatie ontstaan waarbij een minderheidsvisie breeduit uitgedragen wordt, die tegelijkertijd de illusie creëert dat er veel draagvlak zou zijn om de veestapel drastisch in te krimpen en de vleessector te decimeren. “Media vervullen ook niet langer meer een traditionele rol van informeren. Zij sturen, naargelang hun eigen voorkeuren en agenda’s. Zodoende is er weinig dialoog. Mensen voelen zich ondertussen niet meer gehoord. Dat zie je terug in het stemgedrag bij de verkiezingen, waarbij het vertrouwen in traditionele partijen is verdwenen. De opkomst van BBB en PVV in Nederland laat zich deels verklaren in het feit dat Kamerleden van D66 en GroenLinks/PvdA de schuld van klimaatverandering overmatig neerleggen bij de boeren.” Leroy stelt vast dat de invloed van The Dublin Declaration ‘niet groter gemaakt moet worden dan dat-ie feitelijk is’. “Maar ik zie gelukkig wel dat hij steeds vaker wordt genoemd door beleidsmakers en extra handvatten geeft aan professionals die zich inzetten voor een duurzamer en beter voedingssysteem.” Op de slotvraag of hij zelf een doelwit is van de antivleeslobby, antwoordt Leroy nuchter: “Ik krijg regelmatig mails vol bedreigingen en andersoortige verwensingen. Veelal anoniem, maar gezien de inhoud van de mails is de herkomst (dierenactivisten) vrij duidelijk.” Kijk voor meer informatie op www.dublin-declaration.org Frédéric Leroy van de VUB is een van de wetenschappers die in 2022 het initiatief nam tot The Dublin Declaration
RkJQdWJsaXNoZXIy MTAyNDU4