PAKKRACHT NR 1 2024 15 Marion Richter, oprichter van Lytz – The Packaging Recruiter, neemt je in haar column mee in de verhalen van mensen uit de verpakkingsindustrie. Want we staan voor een grote uitdaging: de transitie naar een duurzame sector. Een duurzame verpakkingsindustrie gaat over meer dan verpakkingen, materialen en techniek. Deze transitie gaat ook - en vooral - over mensen. Hoe zorg je dat zij die transitie versnellen? Marion Richter KRACHTPATSER (M/V/X) In mijn hoofd is het nog maar kortgeleden, dat we met onze oudste dochter de Open Dagen van de middelbare scholen hier in Groningen bezochten op zoek naar het antwoord op die ene vraag: op welke school wordt leren de komende jaren het leukst? Even met de ogen knipperen en we zijn vijf jaar verder en bezoeken Open Dagen van hogescholen en Universiteiten. De vraag luidt nu: wat wil je later worden? Vanaf het moment dat een leraar dit voor het eerst aan onze twee dochters vroeg, heb ik hun echter ingeprent dat een betere vraag eigenlijk is: “wat wil ik later doen als ik groot ben?” Toen ik nog op school zat, noteerde de leraar het antwoord op de vraag naar mijn droombaan telkens aan het begin van een schooljaar in een groot boek. Bij mijn naam stond meerdere jaren rechercheur, voor ik wisselde naar archeoloog. Actrice en vrachtwagenchauffeur had ik op weg naar de volwassenheid als kinderachtig bestempeld en losgelaten. Uiteindelijk bereikte ik de leeftijd, die onze oudste nu heeft en werd het serieuzer – ik moest een vervolgopleiding kiezen, want het echte leven stond voor de deur. En toen liet ik om verschillende redenen ook de laatste droom varen en werd het een universitaire studie scheikunde. In dit vak haalde ik goede cijfers, het was toekomstbestendig, met uitzicht op een goed betaalde baan met veel ontwikkelingsmogelijkheden – kortom: een levensverzekering. Uiteindelijk heb ik deze studie niet afgemaakt, bedrijfskunde daarna wel, ben mijn echte grote-mensen-beroepsleven als ICT-consultant begonnen, heb een paar jaar karton en bedrukte doosjes verkocht en help nu alweer zeventien jaar bedrijven, om verpakkingskundigen te vinden en aan boord te halen. Dagelijks spreek ik hiervoor met mensen over hun (beroeps)leven, over hun dromen, wat ze graag willen doen en wat ze de afgelopen jaren hebben gedaan. Ik ben dus via omwegen uiteindelijk toch een beetje een combinatie van mijn droombanen uit kinderdagen aan het uitoefenen: ik speur de juiste vakkennis op en graaf samen met kandidaten in hun verleden, om hun toekomst vorm te kunnen geven. Dus ik doe uiteindelijk wat ik altijd wilde doen, ook al hangt er een andere naam aan mijn droombaan. Het leven verloopt niet lineair, ondanks dat veel bedrijven dit graag in cv’s van kandidaten terug willen zien. Daarom hier mijn oproep aan HR en andere managers: stop met blindstaren op de juiste diploma’s en de perfecte kennis en ervaring bij kandidaten. Geef zij-instromers, die interesse in onze tak van sport hebben en de juiste competenties meebrengen, de kans en laat ze groeien. Misschien kunnen we dan eindelijk tenminste in onze branche het tekort aan vakmensen wegwerken. Heb je een tip voor deze column, een vraag of wil je meer weten over sustainable life, sustainable work of sustainable packaging? Stuur een mail aan marion@lytz.nl. ALS IK LATER GROOT BEN, WORD IK…
RkJQdWJsaXNoZXIy MTAyNDU4