Pakkracht nr 4 2019 Online

P a k k r a c h t n r 4 2 0 1 9 50 C o l u m n Dit verhaal lijkt op het beleid bij het Afval Energie Bedrijf (AEB) in Amsterdam. Als gevolg van achterstallig onderhoud ontstonden er branden en andere onverantwoorde situaties, waarop de centrale grotendeels werd stilgelegd. Terwijl men zich wederom buigt over de schuldvraag en hoe nu precies verder, blijft de centrale voor het grootste deel in onbruik. Burgers en bedrijven moeten ondertussen wellicht op rantsoen totdat voor hun afval een alternatief is gevonden. De berg afval die gewoonlijk bij AEB verbrand werd, hoopt zich namelijk snel op. Ik was daar toch wel enigszins verbaasd over want ik leer mijn studenten dat er een overcapaciteit is bij de vuilverbranding in Nederland en dat er zelfs een forse hoeveelheid (honderdduizenden tonnen) vuil wordt geïmporteerd om de vuilverbrandingsinstallaties hier überhaupt te kunnen laten draaien. Ik twijfelde even of ik dat wel juist had, nu er met het wegvallen van één installatie zo’n acuut probleem bleek te zijn ontstaan. Helaas (en dus ook gelukkig voor mij en de studenten) blijkt dat het AEB op volle kracht zo’n enorme berg verstookt dat het uitvallen daarvan niet slechts een lokaal en tijdelijk Amsterdams ongemak is, maar een landelijk probleem waar bovendien niet zo snel een oplossing voor is. Als noodmaatregel wordt de import van afval uit Groot-Brittannië gestaakt. Dat is dan wellicht goed met oog op de Brexit. Ook dreigt deze winter de kachel uit te gaan voor veel Amsterdammers want de afvalcentrale verzorgde de verwarming van enkele Amsterdamse stadsdelen. Dat is dan tenminste goed voor de duurzaamheid (en de truien-industrie). De moraal van het verhaal is natuurlijk dat duurzaamheid niet zozeer iets te maken heeft met voedselresten in de kieren of afval in de oven. Duurzaamheid is wanneer iets lang goed blijft of lang blijft bestaan. AEB schrijft op haar website: “AEB Amsterdam werkt samen met partners om afvalvraagstukken op te lossen. Vanuit onze maatschappelijke overtuiging zijn wij met hen altijd op zoek naar de meest verantwoorde oplossingen binnen de mogelijkheden van het moment.” Op vele momenten leek bezuinigen op onderhoud een verantwoorde oplossing maar op lange termijn blijkt het desastreus. Op dit moment maar hopen dat de soldaten in Doorn hun boterhammetjes niet in plastic zakjes krijgen want anders wordt het afvalvraagstuk alleen maar groter. ‘HET VUIL HOOPT ZICH OP IN DE KIEREN’ STOND ONLANGS ALS KOP IN DE KRANT. DAT ARTIKEL GING NU EENS NIET OVER VERPAKKINGSAFVAL MAAR OVER DE KANTINE VAN DE MARINIERSKAZERNE IN DOORN. GEDWONGEN DOOR DE BEZUINIGINGEN (ZOALS DAT HEET) WERD ER DECENNIALANG GEEN OF WEINIG ONDERHOUD GEPLEEGD, WAARDOOR TEGELS LOSRAAKTEN, MUREN SCHEURDEN EN DE VERF AFBLADDERDE. MET ALS GEVOLG DE KIEREN WAARIN VOEDSELRESTEN ZICH OPHOPEN. AAN DIE RATS, KUCH EN BONEN KOMENMUIZEN EN ANDER ONGEDIERTE ZICH TEGOED DOEN. HET IS DAARMEE NIET MEER VERANTWOORD TE KOKEN OP DIE LOCATIE. TERWIJL MEN ZICH BUIGT OVER DE SCHULDVRAAG EN HOE NU PRECIES VERDER, GAAT DE KEUKEN VOOR TENMINSTE EEN JAAR DICHT VOOR RENOVATIE. DE SOLDATEN GAAN ONDERTUSSEN OVER OP EEN RANTSOEN VAN BOTERHAMMETJES. RANTSOEN Stefan Hermsen Docent Food Packaging HAS Hogeschool IN ELKE EDITIE VERTELT STEFAN HERMSEN, DOCENT FOOD PACKAGING OP DE HAS HOGESCHOOL, OVER DIVERSE ACTUELE ONDERWERPEN BINNEN DE VERPAKKINGSINDUSTRIE.