PAKKRACHT NR 4 2023 42 In elke editie vertelt Stefan Hermsen, Docent Food Packaging op de HAS green academy, over diverse actuele onderwerpen binnen de verpakkingsindustrie. Stefan Hermsen COLUMN Een keer trek je de conclusie. Duurzame verpakking is een illusie, duurzame verpakking is een droom, een dun laagje chroom. Laat ik proberen het bij mezelf te houden en niet te spreken voor de wereld en over anderen. Geen grote woorden over ‘we gaan naar de ratsmodee of ‘wie houden we nou voor de gek?’. Tuurlijk hou ook ik mezelf voor de gek als ik denk dat ik het juiste doe en rekening hou met anderen en de wereld van morgen. Me vasthoudt aan het idee dat alle kleine beetjes helpen. Elk gerecycled blikje is er immers een. Elk pannetje friet vanuit de snackbar is er een. Elke windmolen is er ook een en elk zonnepaneel ook. Het zijn sympathieke goedbedoelde doekjes voor het bloeden. Het zijn de lieve kusjes van moeder op de schaafwond. Een geruststellende aai over de bol. Een wassen neus. Het was, alweer, een lange hete zomer, bij wijze van spreken: met politieke perikelen dichtbij en politieke spanningen verder weg. Met conflicten in steden en banlieues, oorlog in en tussen staten. Treurig genoeg niets nieuws onder de zon. Het was een lange hete zomer, letterlijk! Overigens, ik zal wel een oude taalfetisjist/zeur zijn wanneer ik me stoor aan het hedendaags gebruik van ‘letterlijk’ (met uitroepteken) om iets te benadrukken terwijl datgene juist helemaal niet zo letterlijk aan de hand was maar juist figuurlijk, juist? Enfin, ik hoef de alarmerende krantenkoppen van deze zomer niet te herhalen. En was het niet verzengend heet dan was het wel verwoestend nat. We hebben in Nederland reuze geboft met de verregende zomerweken. Ik vrees dat ik daar, nog vóór mijn oude dag, mijmerend naar terug ga zitten verlangen. Naar dagen dat je in de zomer met de gordijnen open binnen kon zijn. Staren naar die majestueuze dreigende wolken boven het donkere zomergroen. Dat plotsklaps een opfrisbeurt van onstuimig dansende druppels krijgt en dan daarna die fijne natte vluchtige zomerlucht: petrichor. Net zo’n wonderlijk mooi woord van lelijkheid als: polyethylene terephthalate. We zijn met kenners onder elkaar, nietwaar? Zou ik dan ook denken aan het amechtige rad dat we nu voor onze ogen aan het draaien zijn. De cosmetische oplossingen van dun glimmend chroom: SUP, statiegeld, papieren tasje. Iets minder vuil op straat, iets minder plastic in de oceaan. De wereld zag er wat schoner uit, niets aan de hand en wat er gebeurde kwam morgen pas in de krant. Achter die opgedampte façade voortvarend door met fabriceren en consumeren, de grenzen van de groei oprekken tot de onvermijdelijk rek bij breuk werd bereikt. En wat deed ik deze hete zomer? Werkte ik hard aan de integrale systeemverandering? Ik vierde vakantie in een oude camper, kocht een schaduwdoek om wat uit de hitte van de zon te blijven. Een doekje voor het koelen, een doekje voor een pakketje schroot. PAKKETJE SCHROOT
RkJQdWJsaXNoZXIy MTAyNDU4