PAKKRACHT NR 5 2022 42 Ik had de barst aanvankelijk niet eens opgemerkt. Het noodlottige moment was me, als altijd, wel opgevallen: de telefoon viel kletterend op de vloer zoals de telefoon al talloze malen met veel lawaai op een vloer stuiterde. Nooit ooit een barst, enkel schrammen en butsen in het aluminium. Ik pakte de al zo gehavende telefoon van de vloer en stak ‘m zorgeloos in m’n broekzak. De barst merkte ik pas later op, toen ik dat ruwe diamantje in de hoek voelde. Toch opmerkelijk dat, afgaande op de vele valproeven die mijn telefoon moest doorstaan, het lijkt alsof glas meer tegen een stootje bestand is dan aluminium. Het gebutste aluminium blijft prima z’n werk doen. De barst in het glas is het begin van het eind. Er valt al wat gruis uit het sterretje en elegante lijn lijkt opzichtiger het beeld te verstoren. Deze materiaaleigenschap zou een argument kunnen zijn om in blik in plaats van in glas te verpakken. Ik houd niet van een beschermhoesje om een telefoon. Het ding wordt er groter en lomper van. Het doet alle ergonomie teniet. Voor mij is het bovendien een bewijs van slechte engineering wanneer een product extra bescherming nodig heeft. De smartphone is bedoeld om continu te gebruiken: in de hand, op de tafel, in de hand, in de zak, uit de zak, in de hand, fotootje maken, in de zak, in de hand, berichtje typen, etc. Het zou toch ook raar zijn als een pot appelmoes in een plastic hoesje op het schap staat. Het kan natuurlijk goed zijn dat ik het verdienmodel van de smartphone niet begrijp en dat het toestelletje pas goed financieel uit de verf komt als er tal van accessoires worden aangeschaft. Te beginnen met een beschermhoesje. Tot vandaag bleek mijn apparaatje prima te functioneren zonder. Bovendien vind ik het wel karakter hebben: een gebruiksvoorwerp met gebruikssporen. Kletterde misschien wel honderden keren op de vloer en pas nu de software niet meer up-to-date is begeeft ook de hardware het. Een perfect samenvallen van de economische en technische levensduur. Een goed excuus om een nieuwe telefoon te kopen? Onbewuste retail-therapy om te dealen met de reeks crises? Op het moment dat ik dit tik verschijnt een nieuwsbericht: HAK stopt tijdelijk productie vanwege energiekosten, appelmoes en doperwten duurder. De verhitting die nodig is voor het weckproces kost veel energie. Ook de glazen potten zijn duurder door de gestegen kosten voor energie. De onzekerheid over de energiemarkt maakt dat HAK de productie vanaf januari zes weken stillegt. Volgens HAK: “Het zekere voor het onzekere”. De economie komt piepend tot stilstand. Het wordt buigen of barsten. Nú is het moment om de groenten van HAK in plastic hoesjes te verpakken. Ik ben er nog niet uit. Buig ik ook voor een hoesje of kan de barst me niet barsten? MIJN TELEFOON IS AAN ALLE KANTEN GEBUTST EN ER ZIJN ZELFS STUKJES UIT DE ALUMINIUM OMRANDING GESTOTEN. MAAR TOT VANDAAG WAS ER NOG GEEN KRASJE IN HET GLAS TE ZIEN. IK WAS ER INMIDDELS ZO AAN GEWEND GERAAKT DAT DE TELEFOON ELK ONGELUK OVERLEEFT DAT IK OPRECHT VERBAAST BEN DAT ER NU EEN BARST IN HET SCHERM ZIT. NIET EENS EEN STORENDE BARST. EEN FRAAIE STER ALS EEN UITGEKERFD DIAMANTJE IN DE HOEK RECHTSONDER. EN VANDAARUIT EEN HAARFIJNE LIJN DIE ELEGANT OVER HET SCHERM TERUG NAAR DE RAND KROMT. BARSTEN Stefan Hermsen IN ELKE EDITIE VERTELT STEFAN HERMSEN, DOCENT FOOD PACKAGING OP DE HAS GREEN ACADEMY, OVER DIVERSE ACTUELE ONDERWERPEN BINNEN DE VERPAKKINGSINDUSTRIE. Docent Food Packaging HAS green academy Column
RkJQdWJsaXNoZXIy MTAyNDU4