Pakkracht nr6 online

C o l u m n Al laten we alle nodeloos verpakte marketinglucht achterwege, dan blijft nog veel nut en noodzaak over: voedselveiligheid, houdbaarheid, transport, etc. Geen misverstand, ook ik ben voor een betere wereld en begin daartoe ook graag bij mezelf. Van mij hoor je hopelijk geen uit het verband gerukte jij-bakken zoals van ene Theo Hiddema, die bij vragen over maatregelen tegen extreem weer begint over de gevolgen van een failliet ziekenhuis waar wat aan gedaan dient te worden. Tuurlijk, een failliet ziekenhuis is ook erg, maar dat falen heeft niets te maken met extreem weer als gevolg van menselijk handelen. Het geld uit het klimaatpotje aan gedupeerde patiënten besteden is heel sympathiek, op de lange termijn echter, drijven we dan met z’n allen door ondergelopen straten zonder aanziens des persoon in een ziekenfonds ziekenhuisbed of op een parlementaire canapé. Enfin, ik dwaal (af zo lijkt het). De verpakkingsloze supermarkt is nochtans eenzelfde korte termijn, sympathieke, symbolische symptoombestrijding die kant nog wal raakt. Veel producten kunnen immers niet zonder verpakking. En dan heb ik het niet eens over complexe kant-en-klare maaltijden, maar over iets simpels zoals bier of melk. Of chips, of tomatenketchup, of de producten in de (koel)schappen vol convenience producten zoals voorgesneden groeten, kaas, beleg. Of ingeblikte sardientjes, witte bonen in tomatensaus en appelmoes. Ik zou de stellingen in de supermarkt rij voor rij en plank voor plank af moeten gaan om te bepalen of een verpakking nou echt wel noodzakelijk is. De conclusie is dat het gemak is dat de mens dient, want de verpakkingsloze supermarkten bestaan al. Ze hebben alleen niet een volledig en kant-en-klaar assortiment en er is zelfs nogal wat werk te doen wanneer de producten zijn aangeschaft. Bijna elk dorp, maar zeker elke stad, heeft al decennia of zelfs eeuwen verpakkingsloze winkels. Waar we met z’n allen echter steeds minder kopen, want het is best een gedoe dat verpakkingsloos inkopen. De groenteboer, de bakker, de slager, de notenbar en de kaaswinkel. Allemaal zo verpakkingsloos als het maar kan, want een papiertje of zakje blijft nodig wil je niet talloze malen op-en- neer naar huis moeten lopen met telkens een handvol noten en de armen vol aardappelen totdat de voorraad thuis is aangevuld. Al te groot mag die voorraad overigens niet zijn, want behoudends misschien de mud aardappelen worden die onverpakte producten al gauw rot, beschimmeld, bedorven of op z’n minst muf. Voor het gemak kun je beroep doen op de frietboer, de afhaalchinees en de Turkse winkel. Kortom, de verpakkingsloze supermarkten zijn er al. Laten we daar, begaan met de wereld als we zijn, weer en masse gaan inkopen dan hoef ik het er niet meer over te hebben. MOET IK HET TOCH WEER OVER DE VERPAKKINGSLOZE SUPERMARKT HEBBEN. HET FENOMEEN LEEK LANGZAMERHAND AAN Z’N ONGELIJK TEN ONDER TE GAAN EN EEN STILLE DOOD TE STERVEN. NUT EN NOODZAAK VAN EEN VERPAKKING WERDEN KEER OP KEER IN TWIJFEL GETROKKEN EN DAAROP WERD WEER EEN VERPAKKINGSLOZE SUPERMARKT UIT NOBELE OVERWEGINGEN EN MET LINKS GEDRAAID BETON OPGETROKKEN. VERPAKKINGSLOOS Stefan Hermsen Docent Food Packaging HAS Hogeschool P a k k r a c h t n r 6 2 0 1 8 42