Pakkracht nr6 2019 Online

P a k k r a c h t n r 6 2 0 1 9 42 C o l u m n Alle inspanning bij het uitzoeken op het scherm ten spijt is hetgeen ik in de doos aantref toch soms nét, of vaker, heel veel anders dan ik had verwacht. De stof is anders waardoor wat een subtiel streepje leek in werkelijkheid ribfluweel blijkt. Of een vrolijk kleurtje is in het echt een non-descript bruin-beige. Nauwelijks te onderscheiden van de kleur van de kartonnen doos waar ik het uithaalde. Het zit dan vaak ook nog eens als een hobbezak of juist veel te strak. Ook als ik meerdere maten liet verschepen blijkt er regelmatig geen enkel exemplaar bij te zitten dat een beetje fatsoenlijk past. Zo bleek dat wat op het scherm een vlot jasje leek in werkelijkheid nog het meest te lijken op de stoffige blazer van een oude wiskundedocent. Snel weer terug in de doos en de retoursticker erop. Met de loze belofte aan mezelf dat ik nooit meer online kleding ga kopen. Je zou verwachten dat er ondertussen een industriestandaard aan het ontstaan is voor de modematen en kleuren. Net zoals we dat in de verpakkingsindustrie kennen bij bijvoorbeeld blikjes en drankkartons, PMS-kleuren en normlicht. Want al die pakketten gevuld met kleding in verkeerde maten en foute kleuren, die weer retour gaan, dat moet een enorme kostenpost zijn. De misleidende kleding e-commerce lijkt de consument niet te deren, want anders dan een hoop aandacht, ophef en protest voor en over vermeende vervuilende en niet duurzame verpakkingen hoor ik dat verontwaardigde commentaar nooit over de kleding-retourindustrie. Dat geeft kansen voor een revolutie in food-verpakkingen. Nu nog is de supermarkt een uitbundige kermis van verpakkingen in allerlei kleuren en vormen die om de aandacht van de consument schreeuwen. Veel plastic ook, want de producten moeten door een venstertje getoond worden. Welke consument gelooft er immers een plaatje op een verpakking? Toch zou het voor de duurzaamheid veel betekenen wanneer alle producten in eenzelfde non-descripte bruin-beige kartonnen verpakkingen thuis geleverd worden. Met enkel in één kleur gedrukt een korte beschrijving van de inhoud. De enige frivoliteit hooguit een stippellijntje met een pijltje dat verwijst naar ‘hier openen’. Er zijn nogal wat producten die zich prima zouden laten verpakken in het omhulsel van het drankkarton, tot wijn en chips aan toe. Dikke winst voor de duurzaamheid. De online winkel mag dan de kleurrijke kermis blijven waar de consument op z’n gemak uit een enorm aanbod van mooie plaatjes zich kan laten verleiden een keuze te maken. SOMS LAAT IK ME VERLEIDEN OM ONLINE KLEDING TE KOPEN. JE HEBT ENORM VEEL KEUS, JE HOEFT ER DE DEUR NIET VOOR UIT, JE KAN RUSTIG OP ZOEK IN DE UITVERKOOP ZONDER JE TUSSEN HORDEN ANDERE KOOPJESJAGERS TE MOETEN WRINGEN. EN HET KOST DENK IK MINDER TIJD, ALHOEWEL, DAT WEET IK EIGENLIJK NIET EENS ZEKER WANT IN DAT SCROLLEN LANGS MOOIE PLAATJES GAAT OOK NOG BEST WAT TIJD ZITTEN. OOK OMDAT ER VEELAL MOET WORDEN IN- EN UITGEZOOMD OM IETS BETER EN VAN DICHTBIJ TE BEKIJKEN ALS ER EEN ARTIKEL BIJ LIJKT TE ZITTEN DAT OP HET EERSTE GEZICHT BEVALT. WANT PASVORM, STOF EN KLEUR LATEN ZICH LASTIG TONEN OP EEN BEELDSCHERM. DAT BLIJKT OOK TELKENS ALS IK NA ENKELE DAGEN DE DOZEN MET DE NIEUWE GARDEROBE OPENSCHEUR. MISLEIDEN Stefan Hermsen Docent Food Packaging HAS Hogeschool IN ELKE EDITIE VERTELT STEFAN HERMSEN, DOCENT FOOD PACKAGING OP DE HAS HOGESCHOOL, OVER DIVERSE ACTUELE ONDERWERPEN BINNEN DE VERPAKKINGSINDUSTRIE.