PAKKRACHT NR 6 2022 13 Bij gesprekken met bedrijven zit ik de laatste tijd vaak aan tafel met een afdelingshoofd of een HR manager, die gefrustreerd vertellen over kandidaten die niet meer dan drie dagen willen werken, het woon-werkverkeer zo kort mogelijk willen houden en vrijheid bij de indeling van hun werktijden eisen. Mijn gesprekspartners komen meestal uit mijn eigen Generatie X, de kandidaten waarover ze het hebben zijn de late Millennials of de eerste schoolverlaters uit de GenZ, die de arbeidsmarkt betreden. Een paar jaar geleden heb ik het op deze plek al uitgebreid over de generatiekloof op de werkvloer gehad. Door het steeds maar groter wordende tekort aan vakpersoneel, ook in de verpakkingsindustrie worden de verschillen echter weer pijnlijk duidelijk en de posities op scherp gezet. Nu moet ik toegeven, dat ook ik me tijdens interviews met deze jonge mensen vaak betrap op een snel (voor)oordeel. Want ook ik werd opgevoed met de instelling “Ohne Fleiß kein Preis’’ (zonder vlijt geen succes). Maar het is te makkelijk om te zeggen – stop met zeuren en ga eerst maar werken voor je eisen gaat stellen. Het is namelijk niet zo zwart-wit met hard werken en daarmee veel willen bereiken enerzijds of een deeltijd job met vrije tijd voor andere interesses ernaast en ook goed voor zich zelf zorgen anderzijds. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de GenZ ook bewonder voor hun assertiviteit, voor het duidelijke grenzen stellen en voor het zorgen voor hun gezondheid en hun focus op het leven. Ik wil hier nu niet dieper ingaan op de oorzaken van deze bijzondere generatiekloof op werkgebied. Veel belangrijker is voor mij om te laten zien, dat mijn generatie veel van de Millennials en de GenZ kan leren. Assertief zijn, grenzen stellen, leuke dingen niet meer uitstellen voor na je pensioen of als je genoeg geld hebt verdiend, werk als een belangrijk maar niet alles bepalend onderdeel van je leven zien. Ik had het al vaker over de drie pijlers die je motiveren in je leven: mastery, autonomy en purpose. En met name de laatste, zingeving, is zeker ook buiten je (betaalde) werk belangrijk. Verena Bahlsen, het kleinkind van de oprichter van het beroemde Duitse koekjesmerk Bahlsen en een echte Millennial, maakte afgelopen week in een zeer open en aangrijpende post op LinkedIn bekend, dat ze stopt met haar functie bij het bedrijf van haar familie, omdat dit werk haar aan haar mentale grenzen had gebracht. Deze post bracht een verhitte pro-contradiscussie op gang, waar je vaak alleen al aan de argumenten kon aflezen, uit welke generatie de schrijver komt. Kijkend naar de stijgende burn-out cijfers ook in Nederland moeten we onze kijk op werk zeker veranderen. En een discussie erover, hoe verhit dan ook, is een goed begin. Hoe sta jij erin? KRACHTPATSER (M/V/X) IS TERUG! MARION RICHTER, OPRICHTER VAN LYTZ, NEEMT JE IN DEZE NIEUWE SERIE MEE IN DE VERHALEN VAN MENSEN UIT DE VERPAKKINGSINDUSTRIE. WANT WE STAAN VOOR EEN GROTE UITDAGING: DE TRANSITIE NAAR EEN DUURZAME SECTOR. EEN DUURZAME VERPAKKINGSINDUSTRIE GAAT OVER MEER DAN VERPAKKINGEN, MATERIALEN EN TECHNIEK. DEZE TRANSITIE GAAT OOK - EN VOORAL - OVER MENSEN. HOE ZORG JE DAT ZIJ DIE TRANSITIE VERSNELLEN? OHNE FLEISS KEIN PREIS? Marion Richter MARION RICHTER VAN LYTZ VERTELT OVER ‘SUSTAINABLE WORK, SUSTAINABLE LIFE, AND SUSTAINABLE PACKAGING’ Heb je een tip voor deze column, een vraag of wil je meer weten over sustainable life, sustainable work, sustainable packaging? Stuur een mail aan marion@lytz.nl. KRACHTPATSER (M/V/X)
RkJQdWJsaXNoZXIy MTAyNDU4