SLAGERSVAK NR 3 2023 50 SLAGER IN BEELD Mensen staan er vaak van te kijken dat Heetkamp slager is. Aan die reactie is ze inmiddels wel gewend geraakt. In haar tienerjaren begon dat al, toen ze naar de slagersvakschool ging. “Niemand begreep dat zo’n jong blond meisje als ik in de slagersbranche werkte. Dat vond ik in het begin heel lastig. Ik schaamde me voor dat ik met zo’n jas aan en een petje op rondliep. Als iemand vroeg wat ik studeerde, durfde ik niet te zeggen dat ik naar de slagersvakschool ging. Het is niet zo’n ‘sexy’ beroep. Toch ging ik ervoor, omdat ik het heerlijk vond om bezig te zijn met bereiding en dingen laten ontstaan. Op een bepaald moment werd ik zelfs een beetje trots op dat ik slager ben. En dat ben ik nog altijd.” Complete error Terug naar de reis door Zuid-Europa. Na de weken in Spanje, waarin het best lastig was om in contact te komen met sommige bedrijven, vervolgde Heetkamp haar reis naar Italië. “Daar werd het nog meer vakgericht. Het culinaire gedeelte kwam daar meer aan bod. Ik pakte de boot naar Genua, bezocht de beurs Tuttofood in Milaan, ging langs bij Negroni en zag hoe zout gewonnen wordt in de natuur. Ik mocht alles proeven en hielp bijvoorbeeld mee met worstjes draaien. Maar ook daar begrepen ze niet dat ik slager ben. In het buitenland is dat misschien nog wel erger dan in Nederland. Het zorgde voor een complete error bij hen.” Door naar Parma voor – uiteraard – de parmaham. “Op internet lees je dat die van drie soorten varkens komt, maar daar zit meer achter dan we denken. Hoe gaat dat proces? Waar wordt op getest? Wanneer mag je het logo erop zetten? En in welk gebied moet het varken lopen? Ik heb me erover verbaasd waar allemaal rekening mee wordt gehouden en vond dat heel tof om te zien. Ook daar zijn het allemaal familiebedrijven. Ze werken 365 dagen per jaar aan hun bedrijf en doen alles lokaal. Daar zijn ze heel stellig in, omdat ze ontzettend trots zijn op hun streekproduct.” ONTMOETINGEN MET EN VISIES VAN ANDERE SLAGERS HEBBEN MIJN DENKWIJZE VERBREED Via een feestelijk bezoek aan de charismatische Toscaanse slager Dario Cecchini, die elk deel van een dier gebruikt, ging de reis verder naar opnieuw Spanje en vervolgens Portugal. Het was noodweer en de Caddy begaf het, waardoor het idee om richting Kroatië te gaan niet doorging. “Ik dacht op voorhand dat Italië me meer zou trekken, maar mijn hart ging uit naar Spanje en Portugal. Dat kwam vooral door de warmte van de mensen daar. In de Algarve kwam ik weer in een iberico-gebied terecht, waarna het einde van de reis in zicht kwam.” Met open armen ontvangen Ze vervolgt: “Het hoogtepunt van de reis is dat ik in zoveel families met open armen en warmte werd ontvangen. Ontmoetingen met en visies van andere slagers hebben mijn denkwijze verbreed. In mijn ideale wereld staan we dichter bij elkaar en werken we meer lokaal. Daarom ga ik sinds ik terug ben eerder voor de groenten uit mijn moeders moestuin of pak ik de fiets om naar de boerderijwinkel te gaan, in plaats van altijd toe te geven aan het gemak van de supermarkt. Voor mij is dat ook een lastig patroon om te doorbreken, maar met een beetje meer bewustwording ben je al een heel eind.” Voor wie overweegt om Heetkamps idee te volgen en een vergelijkbare reis te maken, geeft ze het volgende mee. “Ik kan het alleen maar aanraden. Het slagersvak stopt niet in Nederland. Bekijk het ook eens in andere culturen. Waar ik in Nederland de authenticiteit minder ervaar, is die over de grens meer aanwezig. Voor mij is dat de kern van het vak. Een echte slager wil weten waar zijn vlees vandaan komt en hoe de dieren zijn verzorgd. Dat verhaal moet meer verteld worden, vind ik. Een meer bewuste kijk op het tot stand komen van producten zouden we allemaal moeten hebben, toch?” De redactie van vaktijdschrift SlagersVak is altijd op zoek naar leuke verhalen van slagers, slagerijen en versspeciaalzaken. Meld u nu aan voor een reportage of interview via m.schwillens@gpmedia.nl
RkJQdWJsaXNoZXIy MTAyNDU4