SLAGERSVAK NR 3 2024 7 Erik Hoogink is in het dagelijks leven eigenaar van de Acht Uitzendgroep, maar van beroep slager. Acht Uitzendgroep verzorgt slagers voor ambachtelijke bedrijven, horeca en VVP-slagerijen. In zijn columns kijkt hij naar de branche en naar de samenleving. Soms kritisch, soms met een knipoog. Ook te lezen op www.acht-uitzendburo.nl. Erik Hoogink De wijk is in zijn geheel ontwikkeld en veel architecten en architectuurliefhebbers vinden dat prachtig. Rond de eeuwwisseling waren er niet zoveel mensen meer die de schoonheid van de wijk konden waarderen. Minister Vogelaar had een lijstje gemaakt van de slechtste wijken van Nederland. Pendrecht stond op nummer twee. Dit predicaat werd eerder een brandmerk dan dat het veel goeds deed voor de wijk. Het idee om dure woon-werkhuizen te bouwen was leuk bedacht, maar de prachtige grote woningen raakten niet verkocht. Uiteindelijk werden ze verhuurd. Maar de huur was veel te hoog voor de doorsnee Rotterdammer. Ondernemende wiettelers zagen er wel brood in. Meerdere huizen stonden van kelder tot dak vol met wietplantjes. Maar de huur werd betaald. In deze wijk mocht ik mijn winkeltje uitbaten. De bewoners van het begin waren gezinnen met gemiddeld vier kinderen. Zoals dat gaat worden kinderen groot en vertrekken uit huis. De jonge huisvrouwen werden grijze oma’s, de werkende mannen werden opa’s met verhalen over vroeger ‘toen het allemaal beter was’. Oude mannen met longproblemen, veroorzaakt door het werken met asbest bij de RDM. Ooit waren er zes slagerijen in de wijk. Allen hadden ze een goede boterham, dik belegd met de vleeswaren uit eigen keuken. Gedwongen door de veranderingen legden de slagers letterlijk en figuurlijk het bijltje erbij neer. Veel winkels kwamen leeg te staan of werden verhuurd aan bedrijven die niet bepaald een aanwinst zijn voor het gewenste straatbeeld. Het pand naast mij was ooit een florerende apotheek, maar ook deze pillendraaier gaf er de brui aan. Helaas was hij vergeten het water af te sluiten. In de winter vroren de waterleidingen kapot en liep het pand en kelder vol met water. Het gevolg was dat ook mijn kelder vol met water kwam te staan. Dan kan je zeggen dat het de goden verzoeken is om een winkelplein te vernoemen naar een watersnoodramp, maar ik zag op dat moment daar niet de humor van in. Nadat de brandweer zestig centimer water uit mijn kelder had gepompt, de verzekering veel goederen - die eigenlijk in onbruik waren geraakt - betaald had, kwam toch de glimlach weer bovendrijven. Dat bovendrijven gold ook voor mij zelf. De omstandigheden dwongen mij tot het maken van keuzes. De verkoop van de winkel, het opzetten van een adviesbureautje, en het gaan werken voor een uitzendbureau en later tot de overname van het uitzendbureau. De moraal van het verhaal: als je geen keuzes maakt, kan je verdrinken in zestig centimeter ondiep water. Pendrecht staat nog steeds op nummer twee van slechtste wijken van Nederland. De wijk is kopje onder gegaan. Dat krijg je met zo’n naamgeving. WATERSNOOD Onze slagerij was gevestigd aan Plein 1953 in Rotterdam Pendrecht. De straten zijn vernoemd naar gemeentes die overstroomd zijn tijdens de watersnoodramp van 1953. Ooit gebouwd voor de gegoede arbeiders, ambtenaren en middenkader personeel van vooral bouwbedrijven. Het was de tijd dat er nog een baletage plaatsvond voor je een huis toegewezen kreeg. Als noviteit werden er galerijflats verhuurd met koelkast. Dertig jaar later waren er bewoners van het eerste uur die nog een nieuwe koelkast eisten, omdat de oude kapot was gegaan. COLUMN
RkJQdWJsaXNoZXIy MTAyNDU4