SLAGERSVAK NR 3 2023 13 Erik Hoogink is in het dagelijks leven eigenaar van de Acht Uitzendgroep, maar van beroep slager. Acht Uitzendgroep verzorgt slagers voor ambachtelijke bedrijven, horeca en VVP-slagerijen. In mijn columns kijk ik naar de branche en naar de samenleving. Soms kritisch, soms met een knipoog. Ook te lezen op www.acht-uitzendburo.nl Erik Hoogink Ik zag de vakwedstrijden voor vleeswaren, met tientallen soorten worst met namen waar ik nog nooit van had gehoord. Beeldhouwwerken van vet gemaakt, onder andere een Romeinse strijdwagen met paard. En natuurlijk de grote stands van verschillende grossiers. De beurs was voor mij een dag van verwondering. Die verwondering heb ik helaas nooit meer gevoeld bij het bezoeken van beurzen. De volgende grote beurs bezocht ik als leerling van de Slagers Vakschool. Nog steeds onder de indruk van al die grote machines, maar als jonge ‘vakman’ heb je aandacht voor de vakwedstrijden. De ingezonden vleeswaren en worsten werden met een ‘kennersoog’ van een 18-jarige gecontroleerd, het garneerwerk met spek kritischer bekeken en de beeldhouwwerken op detail beoordeeld. Aandachtspunten Iedere volgende beurs kende voor mij weer andere aandachtspunten. Dit verliep van het maken van VK’s en PK’s (wat vakjargon is voor vlugklaar en panklare artikelen), kruiden, specerijen en hulpstoffen, naar weegschalen en snijmachines tot later winkelinrichting en toonbanken. Maar de tijd veranderde. Onze klanten veranderden, dus pasten de slagers zich aan. De vakbeurzen pasten zich aan, aan de wensen van de slagers. De supergrote machines kom je niet meer tegen op slagersbeurzen en de stands zijn kleiner geworden. Maar wat altijd gebleven is, is het samenkomen van de markt van aanbieders en afnemers. Waar vroeger de nadruk lag op hardware en producten is het nu kennis. De aanbieders van technieken voor energiebesparing, milieuvriendelijke bedrijfsvoering en veilig IT-beheer krijgen nu aandacht. Het zijn zomaar een paar zaken die aandacht verdienen en krijgen. Zijn het niet de aanbieders, dan zijn het de collega’s die op verschillende terreinen al ervaring hebben opgedaan. De beurs is nog steeds een samenkomst van vraag en aanbod. De vraag is anders geworden en het aanbod is anders geworden, maar het persoonlijke contact leidt tot nieuwe inzichten en nieuwe ideeën. Soms, heel soms, praat je met bedrijven en met collega’s met een fantastisch idee of met bijzondere ervaringen. Dan raak je weer net zo verwonderd als die leerlingslager van 15 jaar oud. Verwonderd over wat er te koop is, maar vooral over alle kennis die toegankelijk is en de vele mogelijkheden die hierdoor ontstaan. DE BEURS VAN VERWONDERING Het was op een woensdagmiddag. Voor het eerst van mijn leven naar een vakbeurs en niet zo maar één. De grootste slagersvakbeurs van de Benelux: de Slavakto. Als leerlingslager van 15 jaar oud keek ik mijn ogen uit. In de dorpsslagerij waar ik werkte stond een schotelcutter, waar volgens mij nog geen 30 kilo vlees in kon, en een gehaktmolen met een kop met een diameter van 10 centimeter. Maar hier, op de Slavakto, zag ik cutters zo groot dat er gemakkelijk 300 kilo in kon en een gehaktmolen, met een kop zo verschrikkelijk groot. COLUMN
RkJQdWJsaXNoZXIy MTAyNDU4