HOORDETAIL NR 4 2023 42 INTERVIEW “AUDICIENS KLOPPEN STEEDS VAKER BIJ ONS AAN VOOR MEER INFORMATIE OVER HET CI-TRAJECT” Veel audiciens treffen klanten die een dusdanig complex gehoorverlies hebben, dat alleen een cochleair implantaat (CI) nog uitkomst kan bieden. Doorverwijzen binnen de hoorzorg is dan de enige oplossing, maar raak je dan als audicien de klant kwijt? Dat blijkt volgens Henk van Rees, een drijvende kracht binnen het Onafhankelijk Platform Cochleaire Implantatie (OPCI), één van de vele misverstanden te zijn als het gaat om cochleaire implantatie. Henk, die onder andere zorg draagt voor de huiskamerbijeenkomsten voor CI-dragers en -kandidaten, is zelf ontzettend blij dat hij jaren geleden geïmplanteerd werd, al is deze voor hem levensveranderende hooroplossing hem jarenlang ontzegd door verkeerde voorlichting. “Ik heb zestien jaar lang doof rondgelopen terwijl er een oplossing voorhanden lag. Ik wil anderen deze lijdensweg besparen”, zo stelt hij. En dus pleit Henk voor betere communicatie binnen de branche en richting de slechthorenden. In Hoordetail doet hij zijn verhaal. Henk van Rees is al jarenlang betrokken bij hét informatiepunt voor mensen die een CI hebben of ervoor in aanmerking komen. Als betrokken vrijwilliger verzorgt jaar in, jaar uit huiskamerbijeenkomsten verspreid over het hele land om mensen voor te lichten over het CI-traject en de mogelijkheden met deze hooroplossing. Hij staat in nauw contact met andere CI-gebruikers en weet dus wat de zorgen zijn en welke vragen er leven bij de slechthorenden die mogelijk geïmplanteerd zullen worden. Het belangrijkste doel: onduidelijkheid wegnemen, transparant zijn over deze hooroplossing en een duidelijk beeld scheppen van het proces. In één klap het gehoor weg De gedrevenheid van Henk is te verklaren als men zijn achtergrond leert kennen. Zelf kan de inmiddels gepensioneerde Hagenaar als ervaringsdeskundige meepraten met de mensen die een beroep doen op OPCI. Op Oudejaarsavond in 1996 raakte Henk plotsdoof door een harde klap, afkomstig van vuurwerk. “Het was een lijdensweg, je valt in een zwart gat”, beschrijft Henk. “Ik beheerste de gebarentaal niet en hoortoestellen konden mij niet meer helpen; ik kon alleen via briefjes communiceren. Hopeloos was de mededeling dat de KNO-arts niets voor mij kon betekenen. Ik zou de rest van mijn leven doof zijn en dat was een boodschap die ik moeilijk kon verwerken.” Jaren later zag Henk op televisie iets over het cochleaire implantaat. Hoopvol nam hij contact op met zijn KNO-arts, maar al vrij snel volgde opnieuw een negatief advies. “De arts raadde een CI-traject af, omdat het volgens hem geen prettige hooroplossing zou zijn. Het proces zou te zwaar zijn voor wat het resultaat zou zijn: een blikkerig geluid en computerstemmen. Ik legde mij opnieuw neer bij de boodschap van deze professional”, blikt Henk terug.” Zestien jaar lang onnodig doof Een hele tijd later, in 2012, werd er bij Henk in één oor wat restgehoor ontdekt. Hij kreeg een hoortoestel van Phonak aangemeten om daar zoveel mogelijk profijt uit te halen. Voor meer informatie bezocht Henk één van de informatiebijeenkomsten van de Phonak Club, speciaal voor eindgebruikers. Onverwacht bleek die beslissing een keerpunt in zijn leven te zijn. “Ik kwam binnen en zag een A4-tje hangen met daarop ‘cochleair implantaat’, met daarbij een verwijzing naar de eerste verdieping. Ik was meteen getriggerd en besloot ongepland om een kijkje te gaan nemen. Aldaar hoorde ik het verhaal van een CI-drager en ik kan je zeggen: ik viel zowat mijn stoel. Die man zei ook volledig doof te zijn, maar daar was niets van te merken. Hij functioneerde normaal en hij werkte zelfs weer fulltime. Ik was stomverbaasd en besloot na deze dag direct contact op te nemen met het LUMC voor meer informatie over het CI-traject. Wat bleek? Ik was duidelijk een geschikte kandidaat! Uiteindelijk heb ik voor het CI-team in het ErasmucMC gekozen, omdat het revalidatietraject daar meer geschikt was voor mij. Op 12 december 2012 werd ik geïmplanteerd en binnen drie maanden kon ik weer horen. Op dit moment zit ik op een spraakverstaan van 98%. Het revalideren heeft wel wat moeite gekost, maar ik heb mijn leven weer terug.” Henk van Rees
RkJQdWJsaXNoZXIy MTAyNDU4