NBT Magazine nr4 2020 Online

NB T M a g a z i n e n r 4 2 0 2 0 40 R e t r o Er was weinig geautomatiseerd in de bakkerij, maar ook daar heb ik weer heel veel geleerd, want je moet alles zelf regelen en reguleren. Je gaat dan af en toe op je bek, maar je weet wel waarom. Ik was het ook wel snel weer beu, want ik wist dat het anders kon.” OVERNAME Net op dat moment kwam er ruimte in de bakkerij van zijn vader. “Dat was alweer zes jaar geleden, toen ik 24 was. Ik stond er toen anders in ook. Ik wilde het gaan ervaren hoe het was om te werken hier en mocht het niet bevallen, dan kon ik het op tijd aangeven aan mijn ouders. Maar het werkte perfect en nu zijn we bijna toe aan de overname. Mijn vriendin Sabine is inmiddels ook onderdeel van het bedrijf en gaat de werkzaamheden van mijn moeder Rina langzaam maar zeker overnemen.” Rina staat in de keuken waar wij zitten en benadrukt dat er vanuit hun nooit druk op Lars is gelegd om de bakkerij over te nemen. “Hij wist waar hij aan begon. Als hij het niet had willen doen was het voor ons geen probleem geweest, maar gelukkig gaan hij en Sabine er voor.” PASSIE DELEN Waar zijn ouders nagenoeg hun hele leven bij de bakkerij hebben gewoond, hebben Lars en Sabine het huis bij de bakkerij twee jaar geleden verlaten. “We willen graag een plek waar we ons echt terug kunnen trekken en dan moet je zakelijk en privé gescheiden houden. Daarbij was destijds nog niet duidelijk dat Sabine ook mee zou gaan draaien in de zaak, want ze was nog actief als podotherapeut. Nu heeft ze de knoop doorgehakt en gaat ze de winkel runnen en dergelijke. Dat is voor mij een enorme hulp, want daardoor komt er minder druk op mijn schouders.” “En het is leuk om je passie te delen”, zo vult Sabine aan. Zij volgt momenteel een cursus via het NBA waardoor ze de ins en outs van haar nieuwe bestaan leert kennen. “En ik leer veel van Rina. Het zal nog wel even duren voordat ik helemaal in mijn nieuwe rol gegroeid ben, maar het bevalt goed. Het is fijn dat we dit samen mogen doen.” KLEINE AANPASSINGEN Inmiddels komt vader Gerard nog even binnen om te vragen wat er nog moet gebeuren. “Zes kilo kampioentjesdeeg toch?”, zo is de vraag. “Nee vijf”, het antwoordt van Lars, die aangeeft geen voorkeurspositie te hebben gehad in de bakkerij toen hij begon. “Ik ben gewoon onderaan gestart, want we hebben een kleine bakkerij, waar iedereen zijn vaste taken heeft. Maar doordat het wel de bedoeling was dat ik het op den duur zou overnemen, ben ik wat sneller doorgegroeid. Nu ik het wat meer voor het zeggen heb, heb ik wel het een en ander aangepast. Ik heb de werkwijze van mijn vader ook grotendeels overgenomen, maar de werktijdschema’s heb ik iets veranderd, waardoor het in mijn ogen wat makkelijk verloopt en de tijden wat gunstiger zijn, maar daar heb ik geen wanklank op gehoord. Waarschijnlijk ook omdat mijn vader daardoor wat meer vrij is.”