De Opticien nr. 3 2016

11 / 76

heen ‘ik ga iets doen’, maar ‘ik ga iets doen voor het totaalplaatje, iets zoeken
om het mogelijk te maken om een miljard mensen van goed zicht te voorzien.’
En daardoor ga je ook anders denken. Als je een winkel hebt met een miljoen
omzet en je zegt: ‘ik wil volgend jaar 10% plussen”, dan ga je meer van het-
zelfde doen. Maar als je zegt ‘ik wil vier keer zo veel verkopen’, dan moet je
iets geheel nieuws bedenken.”
EEN GEHEEL NIEUWE AANPAK DUS. HOE BEN JE DAARMEE
BEGONNEN?
“Ten eerste heb ik me afgevraagd: ‘Hoe kan het dat het probleem zo groot is?
Waar gaat het mis?’ Er zijn een aantal barrières in ontwikkelingslanden voor het
verspreiden van brillen. Er is daar een gebrek aan machines om glazen te slijpen
of andere apparatuur, kundig personeel, elektriciteit, onderhoud voor de appa-
raten, enzovoort. Dat vinden we hier allemaal vanzelfsprekend, maar daar gaat
het dus mis.”
De volgende stap was volgens Bijan het kijken naar wat er momenteel al gedaan
wordt: “Er gebeurt al wel veel, maar vaak zijn dit dingen die niet uitbesteed
kunnen worden of niet overal toepasbaar zijn. Er zijn bijvoorbeeld veel loffelijke
initiatieven van mensen die een of twee weken naar een ontwikkelingsland gaan
en daar mensen voorzien van goed zicht. En daarna gaan ze weer terug. Dat is
heel goed, maar daarmee kunnen we nooit die miljard bereiken.”
HEEFT HET PROBLEEM VAN DE HUIDIGE VORM VAN HULPVERLE-
NING ER OOK MEE TE MAKEN DAT HET WORDT WAARGENOMEN
ALSOF WE MET EEN BELEREND VINGERTJE LOPEN TE WIJZEN?
“Ik hoorde van iemand die in Tanzania huizen is gaan bouwen. Dus ze hebben
daar goedkope huizen neergezet, maar toen ze terug kwamen zagen ze dat de
mensen niet in die huizen wonen. Ze woonden nog steeds in hun hutjes, want
dat vonden ze fijner. Die huizen waren voor hen geen thuis. Dat is een heel
simpel voorbeeld van hoe wij soms met een goed bedoeld initiatief onze eigen
normen ‘opdringen’. Hoe goed bedoeld ook. Ik vind het daarom zo belangrijk
om de kennis en informatie bij de bevolking zelf te leggen.”
Maar wat heeft Bijan dan wél bedacht? Samen met het team werd er een bril
ontwikkeld die ideaal was voor in de armere gebieden op aarde. Deze moest dus
op locatie in elkaar kunnen worden gezet door lokale mensen met weinig kennis.
Maar ook moest de bril aan veel eisen voldoen: de bril moet sterk, duurzaam,
individueel verstelbaar én mooi zijn. Ook dit laatste moet volgens Bijan niet
onderschat worden: “ze zijn daar wel arm, maar niet blind en ook ijdel. Ze zien
er liever goed uit dan dat ze goed zien. Dus de brillen moeten mooi zijn, anders
worden ze niet gedragen.”
STERK, DUURZAAM, VERSTELBAAR, TER PLEKKE PRODUCEERBAAR EN
MOOI. EN DAN EEN MILJARD STUKS. HOE BEN JE DAARMEE VERDER
GEGAAN?
“Naar aanleiding van de Silmo 2014, waar ik veelbelovende dingen zag op het
Chinese gedeelte van de beurs, is er besloten dat ik naar China moest. Daar heb
ik het concept in samenspraak met de fabrikanten verder uitgedacht. Ik ben toen
met een eerste bestelling naar Kenia geweest om de brillen uit te testen. Daar
bleek dat het concept goed werkt en dat ze de bril inderdaad ook erg leuk von-
den. De stap die we nu willen zetten is dat lokale mensen getraind worden met
een training van negen dagen waarin je de basis leert over ogen en optiek, hoe
je een meting doet met behulp van een Smartphone autorefractor en een mobiel
phoropter en hoe je de bril in elkaar zet. Zo ontstaat daar werkgelegenheid en
blijven de brillen betaalbaar. De kost prijs ligt erg laag en blijft laag doordat
wij alle bewerkingen in de lage lonen landen laten uitvoeren. Maar om je een
idee te geven over de kwaliteit, we hebben het wel over een kwaliteit bril die in
Nederland zo’n €150 zou gaan kosten in de winkel. Dat heeft alles te maken met
de kosten die hier in Nederland vele malen hoger liggen. Wij reduceren de eind-
prijs door de marges tot het minimum te beperken. Maar wel duurzaam! Daarom
ben ik zelf ook naar China gegaan om erop toe te zien dat het niet alleen kwali-
tatief goede wijze wordt gemaakt maar ook onder goede omstandigheden voor de
mensen, geen kinderarbeid etc.”
HOE ZOUDEN GEÏNTERESSEERDE NEDERLANDSE OPTICIENS KUNNEN
HELPEN?
“De mensen moeten getraind worden en dit willen we uiteindelijk daar laten
doen, door trainers die er zelf ook vandaan komen. Maar die moeten zelf ook
eerst getraind worden en dat kunnen opticiens het beste doen. Maar mensen kun-
nen natuurlijk ook geld bijdragen, want er moeten natuurlijk naast de brillen veel
andere uitgaven gedaan worden, zoals trainingen, oogmeet apparatuur, et cetera.”
Meer informatie:
TwoBillionEyes
Tel. +31 (0)629193949
D E O P T I C I E N N R 3 2 0 1 6 11